Nu de inventarisatie van het religieus erfgoed al twee jaar loopt en we in sommige gemeenten in de eindfase zitten, is het tijd om met dit geleverde werk naar buiten te komen. Onder andere via het project ‘Kerkschatten op straat’.

Hierbij wordt per gemeente één uniek religieus erfgoedobject uitgelicht en op een moderne en vooral duurzame manier in de kijker gezet. Het is niet de bedoeling om een ééndaags evenement rond dit object te organiseren, wel om het op een relatief permanente wijze in het straatbeeld te brengen. We richten ons voornamelijk op de lokale bevolking: zij wordt in het straatbeeld geconfronteerd met een moderne interpretatie van het object en leert zo het eigen erfgoed (opnieuw) kennen. Een informatief bord verbindt de moderne interpretatie en het originele object. De focus ligt steeds op de erfgoedwaarde van het object, niet op de religieuze waarde.

In Lede gaat de voorkeur uit naar één van de zogenoemde mirakelschilderijen uit de Sint-Martinuskerk van Lede. Dit schilderij dateert uit de zeventiende eeuw, en is van de hand van een onbekende schilder. De Mariaverering in Lede, het Mirakelbeeld, de Mariale processie en dit schilderij zijn nauw verbonden met elkaar. Op het schilderij wordt onderstaand verhaal afgebeeld:

“De Mariaverering in Lede kent een traditie van meer dan 600 jaar. Volgens een oud handschrift werd het Mariabeeld dat daarbij centraal staat aan de Ledenaren geschonken door Mathias Van Neste, een zakenman uit Keulen die uit Lede afkomstig was. Als blijvende herinnering aan zijn geboortedorp besloot hij de inwoners de Zoete Nood Gods te schenken, een beeld van Maria met Jezus op schoot. Nadat hij de Ledenaren een brief had gestuurd om de komst van het beeld aan te kondigen, liet hij het in een kist overbrengen. De Ledenaren waren zo blij met het nieuws dat ze besloten de koerier tegemoet te reizen. Nadat ze het beeld in ontvangst genomen hadden, plaatsten ze het op een span om het naar Lede te brengen. In de buurt van Brussel kruisten zij een krijgsman en zijn ruiters. Eén van de paarden die het span met het Mariabeeld trok, steigerde daarbij en verwondde zo de knecht van de krijgsman. De geraakte man werd daardoor zo kwaad dat hij zijn zwaard trok om het Mariabeeld aan stukken te slaan. Op dat moment ‘bevroor’ zijn arm. De ruiters voegden zich vervolgens bij de groep met het beeld om samen verder naar Lede te reizen. Op voorspraak van Maria en door gezamenlijk te bidden kon de knecht daarna zijn arm terug gebruiken. “

Het idee is om dit schilderij te ‘vertalen’ naar een mooi afgewerkt kunstwerk uit cortenstaal. Dit kunstwerk bestaat uit vier evenwijdige panelen, die elk elementen van het schilderij weergeven. Het schilderij wordt zo als het ware uit elkaar getrokken. Het is het oog van de toeschouwer dat alles opnieuw samenbrengt. Begin oktober werd het kunstwerk onthuld.